Mama, ik ga NIET zwemmen.
Ik kan het niet.
Ik wil het niet.
Ik durf het niet.

Zo langzamerhand is jouw hele gezin 2 keer per week in de ban van de zwemlessen van jouw kind. Je merkt dat jezelf ook een weerstand voelt tegen de dagen dat er gezwommen moet worden. Wat een gedoe iedere keer...

Op school wil het dan niet.
En je weet dat jouw kind straks in het zwembad weer in-en-in verdrietig achter het groepje zal aanhobbelen. 
Paniek en huilbuien zijn standaard op deze dag.

Soms moeten kinderen ook gewoon 'even' huilen om te ontladen, voor of na iets spannends. Zwemles kan heel spannend en overweldigend zijn. Even huilen om te ontladen is dan ook helemaal niet erg. Maar het is niet de bedoeling, dat jouw kind er helemaal van slag van raakt.

WordT jouw kind overvraagd tijdens de zwemles?

Het kan zijn dat jouw kind overvraagd wordt. De opdracht is misschien nog te moeilijk. En is het wel helemaal duidelijk voor hem wat, hoe, waarom en wanneer hij iets moet doen? Misschien beheerst hij een aantal vaardigheden om goed door het gat heen te zwemmen nog niet goed. Daar wordt hij ook onzeker van.

En wat denk je van alle prikkels in het zwembad? Als een kind al wat gevoelig is en ook nog een drukke schooldag achter de rug heeft, kan het makkelijk overprikkelt raken...

En voelt hij zich daarin gerespecteerd? Krijgt hij de ruimte en de tijd die hij nodig heeft? Iets langer op zwemles is toch ook niet zo heel erg? (al kan het sommige ouders niet snel genoeg gaan, die lastige tijden ook )

Faalangst en zwemles

De kans is groot dat jouw kind van alles bedacht heeft wat fout zou kunnen gaan. Hij ziet het al helemaal voor zich.

Het gaat niet lukken.
Nooit.
Dat weet hij zeker!
En als hij blijft steken in het gat? Misschien verdrinkt hij wel.
En als de andere kinderen hem uitlachen? Want die durven het wèl.

En als...
En als...

Je kind kan hierin helemaal blokkeren. Buikpijn, paniek, angst en boosheid...Tijden van zwemles kunnen echt lastige tijden zijn. En het frustrerende is, dat hij zijn eigen gedachten gelooft. 

Maar wat hij allemaal bedacht heeft, is niet de waarheid...

Geen zwemangst meer

Hoe zou het zijn als jouw kind niet meer bang is voor de zwemlessen, zodat hij juist met plezier kan gaan?
Jullie starten de dag al anders. Je maakt hem 's morgens wakker: "Zwemles vandaag". 
"O ja, dan moeten we vanmiddag even doordoen hè mam. Uit school snel wat eten en dan gaan".
Je zwaait hem uit in de kleedkamer en als jij achter de glazen wand mag kijken, steekt hij af en toe trots zijn duim omhoog.
Hij hobbelt niet meer verdrietig achter de groep aan maar doet volop mee.

Hij blij
Jij blij

Dat zou toch heerlijk zijn?

Hoe lossen we zwemangst op?

Voor de zwemvaardigheden heeft hij de badjuf/meester nodig.
Met mijn coaching kan ik hem heel goed bij zijn angsten en blokkades helpen, zodat hij er geen last meer van heeft.

Als we iets spannend vinden of ergens tegenop zien, maken we het in ons hoofd -onbewust-  'groter' dan het is. Jij vindt wellicht dat het een mooi, niet al te groot zwembad is. Jouw kind ervaart het als een grote oceaan waar hij in kan verdrinken. De overkant van het bad voelt voor jouw kind zó ver weg, dat het heel onveilig voelt om daarheen te moeten zwemmen.

Het alarmsysteem van jouw kind gaat op volle toeren werken. Hij krijgt allemaal stemmetjes in zijn hoofd, die vertellen dat het nooit gaat lukken, dat het gevaarlijk is. Die stemmetjes zijn heel overtuigend want als het alarmsysteem 'gevaar' bespeurt, geeft het die gevaren ook echt UITVERGROOT door. Dat doet het alarmsysteem heel bewust, want het signaleert gevaar...

Dan kunnen papa, mama of de juf wel zeggen dat je het makkelijk kan, maar jij zelf ervaart het niet zo. Logisch toch dat je kind blokkeert?!

Dat heeft niets met eigenwijsheid te maken. Of eigenlijk toch weer wel.: Het systeem van jouw kind bespeurt 'gevaar', en daar reageert jouw kind op. In principe is dat juist heel goed...
Alleen jammer dat het systeem overbodige signalen geeft.

En dan nog  het gat waar hij doorheen moet. Wij weten dat dit prima kan, maar als jouw alarmsysteem allemaal 'gevaren' ziet, is het toch juist 'verstandig' om er niet doorheen te zwemmen?!

In het hoofd van jouw kind wordt er allemaal informatie over zwemmen, niet op een juiste, realistische manier opgeslagen. Ik noemde al, dat het zwembad zo groot lijkt, dat het voor jouw kind een oceaan lijkt. En dat gat waar hij ook nog doorheen moet? Dat krijgt in zijn hoofd ook de meest rare vormen en afmetingen.

Help je kind met deze 2 simpele stappen

Dit heeft jouw kind nodig:

1. Het mag een gevoel van veiligheid rondom zwemmen gaan ervaren.
Zo komt het alarmsysteem tot rust en wordt jouw kind niet meer overladen met seintjes van gevaar.
 

2. Jouw kind moet geholpen worden, om de niet kloppende en overweldigende informatie in zijn hoofd over zwemmen, weer neutraal te maken.
Dat kan je kind met behulp van een eenvoudige gesprekstechniek leren, het is niet moeilijk.

Hiervoor zijn meestal maar 1 of 2 gesprekken nodig

Als er geen sprake is van andere 'angsten of problemen' in het leven van je kind, is dit meestal met 1 of 2 gesprekken opgelost. Zijn er ook andere problemen, dan is het ook zeker op te lossen, maar vraagt het iets meer tijd.

Met deze 2 inzichten kun je elke angst overwinnen