“Dit is dus mijn gebruiksaanwijzing”😊.Met een grote grijns op zijn gezicht houdt Ruben (niet zijn echte naam) 21 jaar, 5 gele briefjes voor het scherm omhoog. We hebben er net een Skypesessie opzitten en samen de kernwaarden van Ruben uitgezocht.

Corona is nog niet weg en we zitten alweer in een situatie die bij velen van ons zorgt voor angstgevoelens en onrust in het hoofd en lichaam. We ervaren nu in deze onzekere situatie veel stress en spanning.Daardoor is ons orthosympathische zenuwstelsel heel actief. Dit geeft klachten als angst, gejaagdheid, rusteloosheid e.d.  waardoor je ook weer meer gaat piekeren en moeilijker kunt slapen. En als dit zenuwstelsel actief blijft worden deze klachten in stand gehouden.Daarom heb ik vandaag een praktische tip voor jou;de 4-7-8 ademhaling.

Het leven van Maartje, 26 jaar (niet haar echte naam) werd helemaal door haar spinnenangst beheerst. Ze durfde niet meer de hele dag alleen thuis te blijven, want stel je voor dat ze op de trap een spin zou tegenkomen. Als je er niet langs kunt, ben je dus verplicht om zolang boven te blijven, totdat iemand thuiskomt en de spin weghaalt. Waterkokerspin, dakgootspin, dashboardkastjespin, spiegelspin, ze werden allemaal in Maartjes hoofd opgeslagen en bij hun naam genoemd. ☹

Voordat ik vroeger ging slapen mocht mijn moeder van mij nooit naar beneden gaan, voordat ze overtuigend had gezegd, dat ik niet iedere nacht zou gaan dromen.Ik heb ooit eens gedroomd over een heks die mij achterop zat. Ik wilde hard wegrennen maar mijn benen ‘deden’ het niet meer en ik werd gillend wakker.Je herkent het vast wel. 😉Nu glimlach ik erom maar het was toen echt wel een probleem voor me. Ik heb heel lang nog dat gekrijs van die heks in mijn hoofd gehoord en durfde daarom niet te gaan slapen. Want stel je voor dat díe droom weer terug kwam. Daarom durfde ik ook niet meer te logeren…..

In de afgelopen decembermaand kreeg ik te maken met 2 plotselinge verliezen in de familiekring. Bij beiden mocht reanimatie helaas niet meer helpen.

Weer een nieuwe mutatie van het coronavirus, weer veel onzekerheid.Word je hier somber of angstig van, of juist heel gestrest? En merk je dat dit je leven gaat beïnvloeden? Lees dan vooral verder en ontdek dat je zelf veel meer invloed hebt dan je nu denkt.

Esther 34 jaar (niet haar echte naam) kijkt mij blij aan. “ Ik moest altijd maar als een marionet dansen naar de wensen van anderen, maar nu heb ik ZELF de touwtjes in handen”.Het was een pittige sessie voor haar afgelopen week. We zijn uiteindelijk bij de oorzaak van haar pleasegedrag terecht gekomen. Wat gebeurd is toen zij 16 jaar was, kan zij natuurlijk niet veranderen. Esther heeft haar beleving van die gebeurtenis wel veranderd en daardoor raakt het haar veel minder. Eigenlijk doet het haar nu niet zoveel meer. Esther ervaart nu letterlijk weer lucht en ruimte om haar heen.

Het verbaast je misschien dat ik deze tip op 1 zet, maar bewegen in de vorm van bijvoorbeeld een wandeling, heeft namelijk een positief effect op je brein. Het zorgt al vrij snel voor rust in je hoofd omdat je brein bij matige inspanning gelukshormonen aanmaakt. Deze stofjes verminderen de spanning en stress in je lichaam en geven je een rustig gevoel. Het hoeft echt niet heel lang te zijn, ook kleine afstanden hebben al effect.

Denk jij vaak: ach, laat ook maar….. ik kan er toch niets aan doen? Dan is de kans groot dat er over jouw grenzen wordt gegaan. Er wordt iets gezegd of gedaan wat je niet fijn vindt en wat je ook niet wilt. Je hebt de moed of de energie niet om er tegen in te gaan en je stopt het onbewust weg. Je wilt er niet meer aan denken. Het is ook helemaal niet belangrijk, denk je.....

Ik schrok me echt hélémaal naar: een rennend wild zwijn in onze straat. Ik stond even met een buurvrouw te praten toen zij uitriep; kijk daar nou, een wild zwijn.In eerste instantie schoot ik in de lach, een wild zwijn bij ons in de straat 😉 Ik woon midden in het dorp dus dat verwacht je niet. Ik zag nog net een glimp van een ‘grote bruine hond’ bij iemand de inrit in rennen. Omdat mijn buurvrouw er toch van overtuigd was dat het geen hond was liepen we toch die kant op. En ja, even later komt er een groot wild zwijn met een bebloede kop onze kant op rennen. De buurvrouw, met een jonge hond, rent snel een andere inrit in, en ik blijf verschrikt staan.Op zo’n anderhalve meter afstand, rent dat beest mij voorbij een andere straat in. De bloeddruppels lagen voor mijn voeten…..

Ik zal je een voorbeeld geven vanuit mijn praktijk. Laatst had ik weer zo’n mooie sessie; Jos, 33 jaar (niet zijn echte naam) kwam voor de 4de  en zoals ik verwachtte, laatste sessie. Hij vertelde dat het heel goed met hem ging. Hij heeft inzicht gekregen in hoe het werkt in zijn hoofd en ook in wat voor hem heel belangrijk is; zijn kernwaarden. Daardoor weet hij nu wat zijn (onbewuste) drijfveren zijn en begrijpt hij zichzelf ook veel beter. Hij kan nu ook veel beter op onverwachte (negatieve) situaties reageren.2 nare gebeurtenissen uit zijn leven, waar hij veel over piekerde, hebben we aangepakt en daar wordt hij nu niet meer door getriggerd. 

Een kort lontje? Snel boos worden? Dat gebeurd niet zomaar. Enig idee waar jouw korte lontje (of van iemand in jouw omgeving) vandaan komt? Stress, onzekerheid over de toekomst, bepaalde gebeurtenissen, problemen op het werk, bepaalde personen in je omgeving, het vele thuiszitten in deze Coronatijd…..Je kunt het zelf wel aanvullen hé.

Het was een leuk gesprek via Skype met een 10 jarige die ik maar even Anne noem. Anne heeft alle informatie in haar hoofd geordend, met rust in haar hoofd als resultaat. En de eerste dagen ging het ook echt goed met Anne. Maar ja, we leven nu met Corona en alles wat daarbij hoort. Anne heeft iets gemaakt voor alle informatie over Corona en dat kan ze goed een plek geven. Maar dat ze niet kan turnen, dat krijgt ze maar niet uit haar hoofd. En daar baalt ze van en ze wordt er ook chagrijnig van. Niet echt gezellig dus.Anne heeft hier nu een hele mooie oplossing voor bedacht en dat komt zo; moeder vertelt in het Skype gesprek dat als zij het even helemaal zat is een vriendin belt om even "bij te zeuren" in plaats van "bij te kletsen". En dan is ze het weer kwijt.

Kinderen zijn hier “de baas”. En dat vinden ze fijn! Ze moeten niets en mogen namelijk zelf aangeven welk probleem ze willen aanpakken. Zo hebben ze een stukje regie over hun leven en juist daarom zijn ze meestal zo gemotiveerd. Zeker kinderen met een of meerdere problemen krijgen al zo vaak te horen wat ze moeten doen.  Wat een ander denkt wat goed is voor hem of haar.  Maar soms werkt dat gewoon niet. En dat is heel frustrerend. Voor kind en ouders.

Voel jij jezelf vandaag treurig, verdrietig, depressief of ongelukkig? Dat is niet raar. We mogen ons vandaag allemaal ongelukkig voelen.  Waarom? Het is vandaag Blue Monday: de meest deprimerende dag van het jaar. En als we dat maar vaak genoeg horen en tegen onszelf zeggen dat we vandaag depri zijn gaan we ons vanzelf ongelukkig voelen.

Een vol hoofd. Je hebt het gevoel dat je soms helemaal “gek” wordt van jezelf. Je gedachten gaan maar door en door, je piekert veel en slaapt slecht. En je hoofd voelt zo vol dat er voor je gevoel niets meer bij kan.

Elise (niet haar echte naam) 33 jaar werd in haar jeugd niet echt gezien. Zij kreeg op tijd haar “natje en haar droogje” maar verder werd zij min of meer gedoogd. Niet bewust maar zo was  het nu eenmaal.Niet 'gezien en gehoord'.  Als dat de situatie is komen de problemen meestal vanzelf. Doordat er constant over je grenzen heen wordt gegaan, stapelen de frustraties zich als het ware op. Soms komt dat al in de kindertijd naar voren maar heel vaak ook pas op volwassen leeftijd.Dit gebeurde ook bij Elise. Zij is een ontzettend lieve en betrokken vrouw maar liet constant over zich heen lopen. 

Marleen, (niet haar echte naam) 51 jaar, is de jongste in een gezin van 5 kinderen. Het eerste kindje wat in dit gezin is geboren, een meisje, heeft maar even geleefd. Haar moeder heeft haar amper gezien en het kindje is de volgende dag begraven. Er werd niet veel over gepraat, zo ging dat in die tijd.

Een tijdje geleden heb ik Diana (niet haar echte naam) 59 jaar, mogen coachen. Diana komt een uit een groot gezin. Vaak wordt er gezegd dat een vader of moeder beter 10 kinderen kan groot brengen, dan dat 10 kinderen hun vader of moeder in hun laatste levensjaren ondersteunen en verzorgen. Dit ervaart Diana ook.Diana doet haar uiterste best om haar ouders te helpen.Ze woont niet zo ver bij hen vandaan en haar eigen kinderen zijn volwassen. Dat is niet bij alle broers en zussen van Diana het geval. 

Aangrijpend, Julia (niet haar echte naam) een 10 jarig meisje, draagt een grote angst bij haar.Papa gaat dood. Daar is ze in gedachten altijd mee bezig.Haar vader is niet ernstig ziek. Nooit geweest ook. Maar toch weet zij bijna zeker dat het wel gaat gebeuren. Waarom is Julia daar zo bang voor?Toen Rik, de vader van Julia, 9 jaar was, is zijn vader plotseling overleden.

Ruth (niet haar echte naam) 34 jaar, heeft een rugzak vol met negatieve bagage. Ze wil zo graag rust in haar hoofd en tijdens de vorige sessie heeft zij alle informatie in haar hoofd geordend.Toch is er  nog 'iets' blijven zitten wat zij letterlijk niet goed uit haar hoofd kan krijgen. Maar ze heeft niet zoveel zin om het aan te pakken.“Dan kom ik weer in die 'negatieve toestanden' terecht, en ik wil dat niet weer opnieuw beleven.” Zo geeft Ruth aan.En dat begrijp ik helemaal.

Iris (niet haar echte naam) 11 jaar is heel stress gevoelig en heeft veel last van hoofdpijn. Ze heeft daarvoor verschillende onderzoeken achter de rug maar er is geen medische oorzaak gevonden. Dat is heel fijn, maar Iris heeft nog wél steeds hoofdpijn.....

Als je wilt stoppen met piekeren, is het belangrijk dat je begrijpt wat piekeren precies is en hoe het werkt. Daarom vertel ik je in dit blog hoe het komt dat je piekert en HOE je dat kan STOPPEN of in ieder geval sterk kunt verminderen.  

En, heb jij er spijt van dat je toch gekomen bent? Een grote grijns van oor tot oor; “echt niet”, zo zegt de tiener, “dit voelt echt lekker in mijn hoofd”.Een paar uur geleden was het wel even anders…..

Lisa, niet haar echte naam, is 21 jaar, student, en genoot volop van het studentenleven. Leuke studie, studentenvereniging, vrienden, eindelijk op jezelf wonen, en natuurlijk een baantje voor 2 avonden in de week. Hoe mooi kan het leven zijn!

Moniek (niet haar echte naam) is een tiener van 16 jaaren was altijd erg opvliegend richting haar vader. Ook met de andere gezinsleden had ze veel ruzie. Moniek was zelden thuis en als ze er was hing er een gespannen sfeer in huis. Eigenlijk was iedereen opgelucht als Moniek niet thuis was.Haar ouders waren bang om haar 'kwijt' te raken.Moeder maakte een afspraak voor Moniek en ik heb van te voren duidelijk aangegeven dat de hulpvraag wel van Moniek zelf moet komen.

Daan (niet zijn echte naam) is 25 jaar. Hij werkt via de bedrijfsverzorging op verschillende melkveebedrijven. Tegenwoordig lopen de koeien meer los en hebben dus veel bewegingsvrijheid. Zij kennen de boer goed en gehoorzamen hem ook. Als er echter iemand anders tussen de koeien loopt, die ze ook niet elke dag zien, beschouwen ze die persoon als een indringer en kunnen ze soms agressief worden.

Verzin jij ook allemaal smoesjes en uitvluchten om te voorkomen dat iemand het merkt?  Ik ben zo blij dat er in de media op dit moment veel aandacht wordt gegeven aan angsten.

Daar sta je dan voor de deur van de klas van jouw zoon. Jouw moederhart breekt als je naar hem kijkt. Jouw zoon kijkt je met een wit gezichtje nog even aan. Tranen glinsteren in zijn ogen; Mama, ik houd echt van jou.Weet ik jongen, ik ook van jou…..Vanochtend om 7 uur begon jullie strijd. Jos was BOOS, inderdaad, boos met hoofdletters. En waarom? In jouw ogen om niks. Hij wilde zijn bed weer niet uitkomen en had buikpijn. Treuzelde zolang met aankleden en eten zodat het weer een race tegen de klok werd.

Wist je dat je jouw hersenen kunt leren om anders op pijnprikkels te reageren?  Enkele jaren geleden heb ik daar een heel traject voor gevolgd bij Tanscare-pijn*in Groningen.Ik heb daar heel veel over pijn, pijnbeleving en vermoeidheid geleerd.Doordat ik andere seintjes aan mijn hersenen kan geven, wordt de pijn ook echt minder. Wat dat betreft ben ik ervaringsdeskundige 😉

Heb jij ook goede voornemens voor 2019? Of doe jij daar niet aan? 8 op de 10 Nederlanders heeft het voornemen om 'zich minder druk' te maken. Minder druk maken staat al jaren in de top 3 van de meest genoemde voornemens. In 2016 stond het op de derde plek, in 2017 op plek twee. 'Minder druk maken is dus gestegen naar de eerste plek.*

Bijzonder hoe het leven soms gaat, een (ongeplande) aanvulling op het bericht van 12 december. Iemand uit mijn nabije omgeving reageerde heel verwonderd op dit bericht.

Jij hebt wél zelfvertrouwen.

Je herkent het vast wel. Je staat bij de kassa te wachten en achter jou wordt het een en ander besproken. Of op het schoolplein of in de wachtkamer bij de tandarts.Het is niet netjes om mee te luisteren maar soms gebeurd dat 'zomaar'.

Onlangs had ik een sessie met een tiener die ik i.v.m. privacy Jos noem. Jos heeft al lange tijd last van o.a. een vol hoofd angsten en depressiviteit. Hij gaat binnenkort het hulpverleningstraject in vanwege autisme gerelateerde klachten.Naar school gaan lukt bijna niet meer.3 x per week 2 uurtjes is het maximale wat hij nu aankan. Jos ziet erg uit naar hulp. Maar.....   de wachttijden zijn erg lang. En Jos trekt het niet meer.

Ook kinderen hebben tegenwoordig vaak last van een vol hoofd.Ze krijgen ook zoveel binnen;Alle informatie op school, prikkels van buitenaf o.a. van alle schermen,gebeurtenissen die ze meemaken of meekrijgen via het nieuws.Daardoor zijn ze snel overprikkeld.Ze voelen zich overweldigd, hun gedachten gaan maar door en voor je het weet zit hun koppie vol.

Ik zie vaak mensen die daar last van hebben. Vaak komt dat doordat je hersenen veel te weinig rust krijgen.Je put jouw brein als het ware uit.

(In verband met privacy noemen we deze tiener Kim.)Onlangs kwam Kim voor een sessie.Kim had veel last van een vol hoofd, faalangst en Dyscalculie.Nadat we alle informatie in haar hoofd een eigen plek hebben gegeven zijn we aan de slag gegaan met de Dyscalculie.Op de basisschool was er nooit veel aandacht voor haar rekenproblemen. Haar ouders hadden daarom zelf bijles voor haar geregeld.Op advies van die docent zijn er testen afgenomen en kreeg Kim de diagnose Dyscalculie. Ondertussen zat Kim al in groep 8 en heeft de basisschool het helemaal laten liggen.